Belle Perez en haar vriend Wouter denken aan kinderen
Ze heeft het een tijdje bewust wat kalmer aan gedaan, maar Belle Perez (36 is weer helemaal terug. De zangeres met Spaanse roots toert op dit moment langs de Vlaamse en Nederlandse theaters met haar nieuwe show 'Shake It Out'. 2012 wordt een spannend jaar voor Belle: een nieuwe tournee, een nieuwe plaat en... een baby? 'Mijn vriend Wouter en ik deken aan kinderen, ja', lacht ze. 'Nu moeten we het nog gewooen dóen. Maar we zien elkaar graag, en dat is de juiste basis om aan een baby te beginnen.'
We ontmoeten Belle in de kantoren van haar managementin Diest. Ze heeft net geluncht en begroet ons met een stralende glimlach. 'Ik spreek altijd op kantoor af', begint ze. 'Dat is gemakkelijk. Ik moet zelf wel 45 minuten rijden om hier te geraken, maar dat vind ik niet erg. Ik heb altijd in Hamont-Achel gewoond, maar ik woon nu al enige tijd in Lommel. Dat is niet centraal, dat weet ik, maar ik rijd graag met de auto. Trouwens, als je in dit vak stapt, mag je niet autoschuw zijn.'
Heb je nooit overwogen om toch wat centraler in ons land te gaan wonen?
Nee. Ik weet het: als ik een optreden aan de kust heb en het verkeer zit wat tegen, ben ik uren onderweg. Maar wat dat betreft ben ik honkvast. Ik blijf in Limburg wonen. Ik wil mijn familie en mijn vrieden om mij heen. Ik heb een druk leven, maar als ik even vrijaf heb, wil ik iederen die me liefs is kunnen bezoeken. Gezellig dichtbij. Ik denk dat dit met mijn verleden te maken heeft. Mijn grootouders zijn de jaren zestig vanuit Spanje naar België geëmigreerd, maar zijn na enige tijd teruggekeerd, zowel van mijn vaders als moeders kant. Ik mis hen. Daardoor vid ik familie heel belangrijk.
Konden jouw grootouders hier niet aarden?
Toen ze naar België emigreerden, heerste in Spanje het bewind van Franco. Daar hadden ze geen toekomst. Ondertussen schreven alle grote bedrijven in België en Nederland vacatures uit. Hier was veel werk. Mijn moeder was acht en mijn vader zeventien toen ze in België aankwamen. Mijn grootouders wilden hun gezin een toekomst geven. Mijn oma van moeders kant had zelfs drie jobs om haar kinderen te kunnen laten studeren. Ze wilden vooruit in het leven, maar ze voelden zich ontworteld. Ze misten hun roots. Daarom zijn ze teruggekeerd. Mijn ouders, die ondertussen elkaar hadden leren kennen en verkering hadden, waren nog jong en hadden dus minderlast van heimwee. Zij waren hier eigenlijk opgegroeid. Mijn grootouders van moeders kant hebben me nog mijn eerste stapjes weten zetten. Ik was ongeveer een jaar oud toen ze terugkeerden; mijn grootouders van vaderskant keerden naar Spanje terug toen ik twaalf was. Aan die laatste heb ik veel gehad. Elk weekend was ik bij hen. Ik mis hen, maar ik begrijp hun keuze wel. Ik heb het geluk dat ze nog alle vier leven, dus als het even kan, ga ik ze beozeken. Al is dat niet altijd even evident gezien mijn drukke agenda. Mijn ouders zelf zie ik nooit definitief naar Spanje terugkeren. Maar ze gaan wel altijd onverwinteren in Spanje. Zo hebben ze het beste van de twee landen.
Je bent eind vorige maand 36 geworden...
(lacht) Ja? en dan? Ik heb daar geen last van, van het ouder worden. Maar ik besefte plots wel dat ik al heel lang bezig ben. Ik zit nu toch al bijna 14 jaar in deze branche. Ik ben bijna een ancien, ondanks mijn 36. Maar ik zou niet willen terugkeren. Ik voel me goed zoals ik nu ben. Man man man, als ik aan die beginperiode terugdenk? Ik had een hit met 'Hello World' en plots zat ik daar in de Verenigde Staten! De wereld lag aan mijn voeten. Iedereen voorspelde me een internationale carrière. Maar ik was nog zo groen achter mijn oren. Zo naïef. (glimlacht) Maar ik besefte wel al dat het nks voor mij was, zo'n grote carrière. Ik stond op een bepaald moment aan de bar met Lou Bega en Anastacia, kreeg een kleedkamer naast Enrique Iglesias en Jon Bon Jove... Allemaal heel tof, maar het was nks voor mij. Ik moest een genre bregen dat ik niet wou brengen, ook al stonden ze daar met pakken dollars te zwaaien. Het was mijn stijl niet. Ik heb 'nee' gezegd tegen het grote geld, maar daar heb ik helemaal geen spijt van. Zuid-Amerika was heel fijn maar Noord-Amerika was zo ongelooflijk fake. Ik was blij dat ik na een tournee aldaar weer in mijn eigen bed kon slapen. Beter groot zijn in een kleinschalige markt, dan klein in een immens grote markt. Ik heb het hier nog altijd helemaal naar mijn zin.
Hoeveel zit er nog van dat meisje van 22 in die vrouw van 36?
Heel veel. Ik ben nog steeds dezelfde, maar de naïviteit is helemaal weg. Vroeger kon ik nogal eens onzeker zijn, maar nu niet meer. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan.
Jij? Onzeker?
Elke artiest heeft dat toch? Het kan geen kwaad om jezelf af en toe in vraag te stellen. Dat heb ik vorig jaar ook gedaan. Ik ben me gaan herbronnen. Ik was aan verandering toe. Na tien jaar hetzelfde genre te hebben gebracht was ik toe aan nieuwe zuurstof. Ik ben alles eens vanuit een ander perspectief gaan bekijken. Ik heb in heel mijn carrière bijna elk jaar een album uitgebracht. Een hels tempo. Daarom heb ik vorig jaar geen cd uitgebracht, ik wou nieuwe paden bewandelen. En dat ga ik met mijn nieuwe plaat zeker doen.
Wat betekent dat dan?
Ik heb een andere ploeg, nieuwe producesers en nieuwe tekstschrijvers. En ik ben zelf ook liedjes aan het schrijven. We zullen zien of het aanslaat, maar ik heber een goed oog in. Niet dat ik meteen een compleet ander genre zal brengen, maar ik ga toch een paar nieuwe dingen uitproberen. Ik hoef niet noodzakelijk meer volledig in het Spaans te zingen. Misschien zing ik hier en daar wel eens in het Engels. We zullen zien. Ik moet me er goed bij voelen. Wanneer het album er zal zijn? Daar heb ik nog geen datum op geplakt. Ik vermoed ergens voor de zomer. Maar ik heb geen stress. Ik moet er volledig achter staan, dan pas komt de plaat in de winkels.
Hoe komt het eigenlijk dat je carrière in Spanje nooit helemaal van de grond is gekomen?
Goh, hoe komt dat? Omdat ik daar niet 'speciaal' genoeg ben, denk ik. Er zijn ginds zoveel zangeressen die mijn genre brengen. Een beetje mainstream. En misschien moet je er ook constant zijn om carrière te maken.
Dat je voor Spanjaarden een Belgische bent speelt dus een rol?
Niet dat ik een Belgische ben, want dat zouden ze best charmant kunnen vinden. Een migrante die succesvol is. Dat heeft wel iets. Maar gewoon het feit dat ik er niet woon, zal zeker een rol spelen. Al is het maar om praktische redenen en promotie. Maar zelf heb ik het daar wel af en toe moeilijk mee gehad, met mijn 'nationaliteit'. Hier was ik altijd de Spaanse, en in Spanje sprak iedereen me aan als 'La Belga', de Belgische. Ik viel overal tussen. Wat is dat, nationaliteit? Ik heb me dikwijls afgevraagd: wie of wat ben ik nu? Ondertussen weet ik dat ik echt een combinatie ben van de twee culturen: de Vlaamse mentaliteit met enkele Spaanse pepers erin. (lacht)
De muziekindustrie krijgt rake klappen; voel jij dat ook?
Het is op dit moment heel moeilijk. Je kan het helemaal niet vergelijken met de periode toen ik begon. Niet alleen de platenverkoop is gedaald, maar ook de ticketverkoop is minder. Maar als artiest moet je in jezelf blijven geloven. Wat we nu meemaken heeft alles met de recessie te maken. Mensen besparen op luxe. En een optreden bijwonen of een cd kopen, dat is pure luxe. Maar ik heb het geluk dat ik me snel aan pas aan de markt. Ik mag niet klagen. Ik heb een goeie theatertournee en deze zomer wordt het opnieuw knallen! Er breekt een mooi hoofdstuk aan. Ik ben best zenuwachtig.
Zenuwachtig?
Ja, ik heb dat nodig. Ook als ik optreed heb ik nog altijd vlinders in de buik. Het is zolas met een relatie: als het van binnen - in je buik - stil is, dan is dat geen goed teken. Er moet ziel in zitten.
En dat is bij jou het geval...
Zeker weten. Zowel in mijn carrière als in mijn relatie probeer ik van elk moment te genieten. Ik voel me dezer dagen heel goed in mijn vel. Ik geniet van het leven.
En daar speelt je vriend Wouter een grote rol in.
Het leven is echt heel gemakkelijk met hem. Alles is zo vanzelfsprekend met Wouter, en dat bedoel ik zeer positief. We zijn een aanvulling van elkaar, we zitten echt op dezelfde golflengte. Wouter is zeven jaar jonger dan ik; - hij is 29 - maar hij is een heel wijs iemand. Hij staat heel stevig in het leven.
Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?
Het is nu bijna vier jaar gelden. Door gemeenschappelijk vrienden. En het was direct 'knip'. (lacht verlegen) Liefde op het eerste gezicht. Maar toch hebben we het kalm aan gedaan. Ik had net een heftige periode achter de rug, en ik wou deze relatie met Wouter alle kansen geven. En daar is dus tijd voor nodig. Ik wou niet gekwest worden en ik wou Wouter niet kwetsen. Maar ik had meteen een heel fijn gevoel.
Wist hij wat je deed?
Ja, hij kende mijn muziek, maar hij keek niet naar me op of zo. Wouter is geboren in Enschede, een Neerlander dus, en is heel nuchter. (lacht) Maar hij apprecieert me vooral als mens; hij is dus niet om de toute reden bij me. Trouwens, dat zou toch niet pakken. Ik heb daar een gezonde intuïtie voor. Ik voel zoiets aan.
Je hebt veel mannelijke fans; is Wouter nooit jaloers?
Helemaal niet. Hij heeft ook geen reden om jaloers te zijn. Ik sta misschien wel sensueel te dansen op het podium, maar hij weet dat dat maar show is. Ik ben wat dat betreft een typische Spaanse: uitdagen maar zo trouw als een hond. (glimlacht) Als ik ergens mijn tanden in zet, dan ga ik ervoor. Ik zei het al: ik ben honkvast. Ik geef iemand die ik graag zie al mijn vertrouwen, maar als het geschonden wordt, dan is het prijs. Als je thuis druk en stress voelt, dan pak je dat mee op de bühne. Geen leuk gevoel. Maar wouter begrijpt me heel goed. Hij heeft zelf een creatief beroep, hij is ontwerper. Dus hij weet dat ik geen job met vaste uren heb. Maar hij gat geregeld mee naar optredens. Ook al vind ik niet dat we constant samen moeten zijn. Het is goed om af en toe eens los te laten. Als we dan bij elkaar zijn, is het heel intens. Deze winter bijvoorbeeld, met Kerstmis, had ik mijn agendea geblokkerd zodat ik alleen met wouter kon zijn. Ik heb geen enkele opdracht aanvaard. Ik put daar heel veel energie uit. Dan geniet ik van de simpele dingen, gewoon van het thuis zijn. Ik heb thuis overal kaarsen staan en als het donker wordt, ga ik als een gek met mijn aansteker aande slag. (lacht) Zeteltje, dekentje, een filmpje en een glaasje Spaanse wijn. Meer moet dat niet zijn; daar kan ik echt van genieten.
Het belooft een mooi en druk jaar te worden. Is er ook tijd voor kinderen, denk je?
Laat het ons hopen, hé. Wouter en ik zijn dol op kinderen. We willen er eigenlijk allebei. Als we met vakantie zijn, dan hebben we het daar altijd over. Maar tijdens het jaar hebben we het daar precies te druk voor. Laat ons zeggen dat we in de denkfase zitten: we willen heelgraag kinderen maar we zijn er nog niet aan begonnen. Misschien bek ik te perfectionistisch? Ik vind altijd wel een reden om er niet aan te beginnen. Dat is stom, ik weet het. Er is eigenlijk maar één reden om aan kindjes te beginnen, en dat is mekaar graag zien. En dat is bij ons zéker het geal. De basis om aan kindjes te beginnen, is er! Maar we hebben ong tijd, hé. Al besef ik dat ik ook niet te lang moet wachten. Ik wil later in ieder geval geen spijt hebben dat ik er nooit aan begonnen ben. Ik heb vijf jaar geleden een lijstje gemaakt met wat ik allemaal op afzienbare tijd wou realiseren en waar ik wou staan. Van sommige dingen dacht ik dat het nooit zou gebeuren, maar álles is uitgekomen. Ook h eel persoonlijke dingen. Als ik eraan denk krijg ik er kippenvel van. Maar het is dus tijd voor een nieuwe lijst.
Zet er dan gerust kinderen op...
(lacht uitbundig) Misschien. Ik ga het niet aan je neus hangen.
Waar zie je je op je 40ste staan?
Dat ik even gelukkig ben als nu. Ik weet dat ik nog veel moet meemaken. MIjn grootouders zijn tussen de 70 en 90 jaar. De vader van mijn vader is vorige maand 90 geworden. Dat kan al tellen, hé. En mijn andere grootvader ligt nu spijtig genoeg in het ziekenhuis. Dat houdt me bezig. Ik beeld me nog altijd in dat het heel sterke mensen zijn, die heel hun leven gevochten hebben. Dat ze nu aftakelen doet me pijn. Ik mag er niet aan denken dat ik ze ooit ga verliezen, maar dat is nu eenmaal het leven. Tijdens mijn theatertournee praat ik over hen. Dat is een groot geluk. Het werkt bijna therapeutisch. Maar ik weet dat ik nog veel moet meemaken.
Bron: Primo TVgids (18 februari)
Wereldberoemde rapper helpt Belle Perez bij comeback

Belle Perez vindt aansluiting bij de allergrootsten. Na succesplaten met onder anderen Jennifer Lopez en Shakira kiest rapper Pitbull onze latino-trots voor een nagelnieuw duet. Vier jaar na haar laatste wapenfeit moet 'Beat on My Drum' de deur naar een grootse comeback openzwaaien. «Dit is echt kicken! Ik heb lang moeten zwijgen, maar nu mag iedereen het weten. Ik was nog nooit zo trots!»
Zijn 'Rabiosa' met Shakira was een regelrechte topper men met 'Dance Again' zette hij Jennifer Lopez weer op de kaart. Nu gaat Pitbull, 'de-man-met-de-gouden-toets', voluit voor onze Belle. «Het was de Italiaanse producer GabryPonte die ons samenbracht», vertelt de zangeres. «Hij zocht voor een song een goeie latino-stem en kwam via platenhuis Mostiko uiteindelijk bij mij terecht. Toen ik hoorde dat het voor een nummer met Pitbull was, wist ik niet wat me overkwam. Het was écht kicken. Het nummer zit erg sterk in mekaar en onze stemmen gaan heel goed samen.»
Van Guetta tot Iglesias
Een clip bij de song is er nog niet, maar volgens Belles manager Hugo Foets behort dat zeker tot de mogelijkhden. «We wachten eerst af wat het nummer hier teweegbrengt, maar afgaand op de kracht van deze song, durven we wel hopen dat een videoclip met beide artietsen slecht een kwestie van tijd is.» Dat de Amerikaan met Cubaanse roots überhaupt wil samenwerken met onze Perez mag al uitzonderlijk heten, want sinds zijn doorbraak is de rapper zowat de drukst gesolliciteerde man van het moment. Van David Guetta tot Enrique Iglesias en van Timbaland tot Rihanna's ex-lief Chris Brouwn: allemaal deden ze de voorbije jaren beroep op zijn diensten. Voor Perez dus een meer dan gedroomde kans om zicht vier jaar na haar laatse plaat opnieuw te profileren. «Een comeback noem ik het zelf liever niet omdat ik al die tijd ben blijven optreden, maar het klopt wel dat ik de laatste jaren niets nieuws meer heb uitgebracht. Dat was bewust. Op een bepaald ogenblik zat ik aan een ritme van bijna één album per jaar. Dat was te veel. Nu ben ik er weer klaar voor. Maandagochtend ga ik bij de kapper langs en neem ik na tien jaar afscheid van mijn lange haren. Helmaal fris voor een nieuwe start. En aan de zijde van een wereldster.»
Bron: HLN (3 september)